Fotografia reprodukcyjna jest szczególnym wypadkiem zdjęć wykonywanych z niewielkich odległości, przy czym fotografowane obiekty są płaskie. A więc tu również będą mogły wystąpić wszystkie błędy, jakie omawiane były w rozdziale poświęconym zdjęciom ,,makro”. Ponadto dojdą jeszcze błędy specyficzne dla techniki reprodukcji. Do tych ostatnich zaliczyć należy nierównomierne zaczernienie powierzchni zdjęcia reprodukowanego dokumentu czy rysunku, jak również występowanie na niej nieregularnych plam świetlnych i odblasków. Przyczyną tego błędu jest nierównomierne oświetlenie reprodukowanego dokumentu lub takie usytuowanie oświetlających go lamp, że na jego powierzchni powstają plamy świetlne i refleksy.

Najogólniej mówiąc, celem synchronizacji migawki i lampy błyskowej jest wyzwolenie błysku dokładnie w tym samym momencie, w którym otworzy się migawka. Dzięki temu można fotografować, używając krótkich czasów otwarcia migawki również przy zastosowaniu światła błyskowego. Wszelkie niedokładności tej synchronizacji prowadzą jednak do poważnych błędów na zdjęciach. Ponieważ istnieją dwa podstawowe typy migawek (centralna i szczelinowa) oraz dwa rodzaje lamp błyskowych, a mianowicie elektronowa i spaleniowa, to rozmaite mogą być przyczyny błędu objawiającego się w podobny sposób.

Planując wyjazd i robienie zdjęć plenerowych, musimy zadbać o to aby nasz sprzęt do fotografowania był odpowiednio przygotowany. Jedna zapomniana część może zepsuć cały proces robienia zdjęć. Dbanie o sprzęt i jego przygotowanie nie jest najbardziej fascynującym zajęciem, ale jeśli zignorujemy środki ostrożności, to możemynie wykonać ani jednego zdjęcia lub uzyskany efekt może być dla nas niezadowalający. Przed samym wyjazdem przetestujmy cały sprzęt, aby uniknąć przykrych niespodzianek. Upewnijmy się, że wszystko działa poprawnie. Aby zabezpieczyć ekran LCD przed wszelkimi uszkodzeniami mechanicznymi, które mogą mieć miejsce podczas robienia zdjęć w plenerze, przykryjmy panel przezroczystą folią ochronną, jak również zabierzmy ze sobą zapasową parę akum...

Przez zdjęcia „makro” rozumiemy zdjęcia dokonywane z niewielkich odległości w zakresie od kilku do kilkudziesięciu cm. Do tej dziedziny należy zarówno fotografia przyrodnicza niewielkich obiektów, jak i fotografia, w której obiektami zdjęć są inne małe przedmioty, np. fragmenty dzieł sztuki, części mechanizmów itp. Zdjęć „makro” z reguły dokonuje się przy użyciu lustrzanek jednoobiektywowych, stosując pierścienie pośrednie lub specjalne mieszki zakładane pomiędzy aparat a obiektyw, przez co uzyskuje się zwiększenie wyciągu obiektywu.

Jak unikać tych błędów? Zasada będzie wspólna i jednakowa dla wszystkich wypadków: świadome wykorzystanie i stosowanie efektów głębi ostrości. Ostrość zawsze trzeba nastawiać na przedmiot stanowiący główny motyw naszego zdjęcia. Dopiero potem, operując odpowiednio przysłoną obiektywu, staramy się rozciągnąć tę ostrość również i na inne (bliższe lub dalsze) interesujące nas przedmioty. Ale pamiętać zawsze należy, aby przedmioty te nie rywalizowały z motywem głównym, nie odciągały uwagi. Pragnąc mieć dużą swobodę w operowaniu otworem przysłony w celu wykorzystania głębi ostrości, funkcję regulacji ekspozycji przerzucamy częściowo na migawkę, odpowiednio zmieniając czas naświetlania. Ponadto w razie konieczności trzeba użyć błony o innej czułości. Zwiększy to nam jeszcze bardziej zakres operowania przysłoną.

Miejsca matowe są spowodowane niedostatecznym przyleganiem papieru emulsją do powierzchni blachy lub szyby. Przyczyną tego mogą być bańki powietrza, które nie zostały dokładnie wywałkowane, zatłuszczenie powierzchni szyby łub blachy, niedostateczne zwilżenie tych powierzchni, zanieczyszczenia między papierem a blachą, mechaniczne uszkodzenia powierzchni szyby czy blachy. Przyczyną nieodskakiwania pozytywów od szyby, co się tak często zdarza, że należy odradzać suszenie na szybie, jest niedostatecznie czysta i gładka powierzchnia szklą. Załamania warstwy żelatyny mogą być spowodowane odrywaniem pozytywów na siłę przed ostatecznym ich wyschnięciem. Dotyczy to zarówno suszenia na szybie, jak na suszarce. Przegrzanie zaś pozytywów powoduje ich przesuszenie i łamliwość. Jeśli w tym stanie same nie odskakują, a delikatne próby podważenia nie przynoszą rezultatu, należy odbitki zmoczyć, zdjąć, blachę wyczyścić — i suszenie przeprowadzić od nowa.

Na fot. 42 mamy portret wykonany obiektywem krótkoogni- skowym z niewielkiej odległości. Widać na nim wyraźnie nadmierne przerysowanie nosa i przedniej części twarzy, natomiast uszy i dalej położone fragmenty głowy są nieproporcjonalnie małe. Dla porównania na fot. 43 przedstawiona jest ta sama osoba, ale fotografowana obiektywem długoogniskowym z dużo większej odległości. Wszystkie fragmenty twarzy oddane tu są według zupełnie innej perspektywy, dużo bliższej rzeczywistości.

Nieszczelność roletek migawki szczelinowej będzie powodowała przenikanie rozproszonego światła do wnętrza aparatu. Jeżeli będzie ono przenikało poza roletki migawki, np. przez nieszczelne marginesy zasłaniające brzegi roletek, wówczas ulegnie powolnemu zaświetleniu cala powierzchnia negatywu. Intensywność tego zaświetlenia będzie zresztą zależna od stopnia nieszczelności roletek oraz od tego, jak długo aparat pozostawał z odsłoniętym obiektywem.

Objawami przeterminowania materiałów światłoczułych jest zwiększenie ogólnego zadymienia, zmniejszenie kontrastów, wzrost ziarnistości i spadek czułości. W wypadku papierów fotograficznych na pierwsze miejsce wysuwa się zadymienie. Każda fabryka fotochemiczna podaje na opakowaniu swoich wyrobów tzw. datę ważności, nazywaną również datą ekspiracji. Obejmuje ona zazwyczaj okres co najmniej dwóch lat od momentu wyprodukowania błony przy założeniu, że ta ostatnia jest przechowywana w odpowiednich warunkach. Po upływie tej daty właściwości błony mogą wykazywać pewne odchylenia od normy i fabryka nie bierze już więcej odpowiedzialności za swój wyrób.

Na powiększeniu z błony małoobrazkowej w jednym lub kilku miejscach występują, koncentryczne nieregularne pierścienie składające się z zamkniętych na przemian jaśniejszych i ciemniejszych linii (fot. 83). Zjawisko to najwyraźniej można zaobserwować na ciemnych partiach pozytywu. Niektórzy zjawisko to nazywają również „morą”, a należałoby je raczej nazwać zmorą. Zmorą błony małoobrazkowej.