Na zdjęciu wykonanym z niewielkiej odległości (poniżej 1,5 m) obserwujemy obcięcie górnej części obrazu. Przy fotografowaniu osób objawia się to najczęściej w postaci obcięcia części, a niekiedy nawet całej głowy (patrz fot. 39). I dzieje się tak, mimo iż podczas fotografowania w celowniku aparatu wyraźnie widzieliśmy osobę z całą głową.
Na wywołanej błonie fotograficznej niektóre klatki są zupełnie przejrzyste, nie ma na nich żadnego obrazu. Czasem może być kilka takich klatek, czasem tylko jedna. Przyczyną tego zjawiska jest nienaświetlenie obrazu fotograficznego.
Aby robić dobre zdjęcia musimy dokładnie przejrzeć jakie możliwości dają nam różne funkcje w naszym aparacie fotograficznym. W bardzo prostych aparatach cyfrowych jedynymi funkcjami , które możemy ustawić według własnego uznania jest zbliżenie fotografowanego obiektu, balans bieli i tryp pracy lampy błyskowej, natomiast te bardziej zaawansowane aparatycyfrowe daja nam więcej możliwości. W zależności od modelu oraz marki aparatu fotograficznego może on mieć od kilku do kilkunastu trybów fotografowania, zwanych również trybami tematycznymi. Trzy tradycyjne tryby fotografowania to priorytet przysłony, czasu otwarcia migawki i manualny. Większość specjalnych trybów fotografowania dopasowuje dosłownie wszystkie ustawienia naszego aparatu, nie tylko te które wpł...
Przygotowyjąc się do ślubu, młoda para powinna znależć taką osobę, która zadba o to aby ich zdjęcia śłubne były zrobione profesjonalnie. Oczywiście w kościele czy na weselui będą też osoby, które same będą nam robiły zdjecia, ale to nie wystarczy ponieważ ludzie trochę wypiją i nawet najlepsza stabilizacja obrazu nie pomoże żeby coś wartościowego było widać na zdjęciach. Zdjecia ślubne to jedyne takie zdjecia w całym naszym życiu, więc wszystko musi być dopracowane do perfekcji, i muszą coś przedstawiać. Musi je robić doświadczony fotograf, który wie doskonale kiedy będzie właściwy moment na zrobienie odpowiedniego zdjecia. Na weselu nie jest łatwo zrobić dobre zdjęcie, bo ludzie się kręcą i trzeba być cały czas w centrum uwagi, ale jednoc...
Jak uniknąć błędów niedowołania? Przede wszystkim ściśle przestrzegać przepisanej temperatury oraz właściwego czasu wywoływania. Jeśli dzielimy konfekcjonowany wywoływacz na mniejsze porcje – używajmy wagi! Najlepiej zawsze używać świeżego wywoływacza, a w żadnym wypadku nie wykorzystywać go do maksimum przez wywoływanie w nim większej ilości błon niż określa to instrukcja jego użycia. Raczej mniej. „Oszczędności” takie nie opłacają się! Ogólnie można powiedzieć, że np. w 600 ml wywoływacza drobnoziarnistego wywołać można maks. 5 do 6 błon, co jednak nie jest regułą uniwersalną. Pamiętać oczywiście należy, że każde następne wywołanie wymaga pewnego przedłużenia czasu w stosunku do poprzedniego, właśnie ze względu na konieczność skompensowania zmniejszenia aktywności wywoływacza na skutek jego wyczerpywania się. Stopień tego przedłużenia trzeba również sprawdzić eksperymentalnie, przyjmując za punkt wyjścia zwiększenie czasu wywoływania każdej następnej błony o 10-15% w stosunku do czasu podstawowego.
Rozpatrzmy trzy charakterystyczne wypadki. Pierwszym z nich będzie zdjęcie silnie prześwietlone i nie dowołane. W rezultacie otrzymamy negatyw gęsty i jednocześnie bardzo miękki, nie dający się kopiować. Zdjęcie prawidłowo naświetlone a nie do- wołane da nam negatyw cienki, lecz z zaznaczonym wyraźnie rysunkiem w światłach jak i w cieniach fot. 73. Wreszcie zdjęcie nie doświetlone i nie dowołane da negatyw pozbawiony zupełnie jakichkolwiek szczegółów w cieniach o bardzo słabym rysunku w partiach średnich i światłach (fot. 74).
Niewłaściwie przechowywane błony fotograficzne wykazują przedwczesne zadymienie, wzrost ziarnistości, kruchość podłoża, sklejanie się poszczególnych zwojów. W wypadku papierów fotograficznych głównym objawem będzie wzrost zadymienia, przy czym bardzo często obserwuje się najsilniejsze zadymienie na brzegach arkuszy, posuwające się stopniowo ku środkowi, a także pojawienie się charakterystycznych drobnych cętek.
Każdy z opisanych objawów’ spowodowany jest zazwyczaj inną przyczyną i każdy może występować niezależnie od innych, I tak przedwczesne zadymienie ogólne spowodowane jest dostępem do emulsji światłoczułej różnych substancji lotnych mających właściwości zadymiające...
Inną przyczyną może być zacinanie się szpulki w kasetce lub błony w jej szczelinie. Może też zdarzyć się, że transportowy bębenek zębaty (który przy powrotnym przewijaniu błony powinien się swobodnie obracać) stawia ze swojej strony nadmierny opór. Przyczyna tego tkwi w mechanizmie aparatu i może być usunięta jedynie przez odpowiedni warsztat. Wreszcie przyczyną może być nasza nieumiejętność posługiwania się aparatem, np. niedostateczne odblokowanie szpulki, na której jest w aparacie zwinięta naświetlona błona. Jeżeli niedokładnie przełączymy odpowiednią dźwigienkę lub nie dość mocno wciśniemy przeznaczony do tego guzik, wówczas szpulka z błoną będzie stawiała opór, który może nawet doprowadzić do zerwania błony. Należy więc przestrzegać wskazówek zamieszczonych w fabrycznym opisie obsługi aparatu. Gdyby mimo to opór nie ustępował, oznaczałoby to, że w aparacie powstało jakieś uszkodzenie. Wówczas trzeba oddać aparat do naprawy.
Jak uniknąć mimo wszystko wspomnianych błędów? Najlepszym sposobem byłoby umieszczenie się wraz z aparatem naprzeciwko fotografowanego budynku mniej więcej w połowie jego wysokości. Wówczas można spełnić warunek zachowania kąta 90° między osią optyczną obiektywu a liniami pionowymi budynku. W takiej sytuacji nawet użycie obiektywu szerokokątnego nie doprowadzi do powstania zniekształceń perspektywy. W praktyce można wykonać zdjęcie np. przez okno z odpowiedniego piętra budynku stojącego po drugiej stronie ulicy. Inny sposób polega na fotografowaniu budynku z odpowiednio dużej odległości przy użyciu obiektywu długoogniskowego, o ile warunki na to pozwalają. Niewielkie podniesienie obiektywu (bęz czego w tej sytuacji trudno się obyć) przy dużej odległości spowoduje minimalne odchylenie od kąta 90°, nie da więc na zdjęciu zauważalnych zniekształceń (patrz fot. 45).
Na osobne podkreślenie zasługują zakłócenia w pracy migawki powodowane przez silny mróz w czasie zdjęć w plenerze. Jeżeli temperatura spadnie dostatecznie nisko (zazwyczaj jako granicę przyjmuje się – 10°C), wówczas aparat trzymany w ręku szybko nabiera temperatury otoczenia. Poszczególne elementy migawki kurczą się nieznacznie, co może – chociaż nie musi – prowadzić do jej zacinania się lub do wzrostu oporów i przedłużania czasów naświetlania. Jednocześnie zaś oliwa, którą mechanizm migawki jest nasmarowany, bardzo szybko gęstnieje pod wpływem zimna. Zgęstnienie oliwy również powoduje wzrost oporów i także przedłużenie czasów naświetlania. Wpływ mrozu silniej zaznacza się w pracy migawki centralnej niż migawki szczelinowej...
