Ogniskowa dłuższa od standardowej wykazuje wyraźną tendencję do spłaszczania głębi przestrzeni (patrz fot. 7). Obserwujemy tu pozorne zmniejszenie odległości pomiędzy przedmiotami usytuowanymi w głąb. Różnice wielkości tych przedmiotów na zdjęciu są dużo mniejsze niż w rzeczywistości. W ten sposób następuje spłaszczenie obrazu, przedmioty zostają niejako ściśnięte, a tło przybliżone ku przodowi. Rzeczywisty wygląd przedmiotów i ich usytuowanie, jak również ich wzajemne proporcje zostają zmienione.
Jak uniknąć tych zniekształceń? W celu oddania rzeczywistego wyglądu przedmiotów i ich prawdziwych proporcji używać należy obiektywów standardowych. Obiektywy szerokokątne lub długoogniskowe stosować zgodnie z ich przeznaczeniem, tzn. dla przetworzenia w określony sposób fotografowanych przedmiotów i ich wzajemnych stosunków. Mogą być oczywiście wyjątki od tej reguły, jak np. ten, gdy fotografując teleobiektywem z dużej odległości jakiś detal architektoniczny na wysokim budynku, wykorzystujemy właściwość tego obiektywu nie w celu zmiany proporcji przedmiotów w stosunku do nich samych, lecz w celu „przybliżenia” i uzyskania na zdjęciu odpowiedniej skali wielkości interesującego nas fragmentu budynku. Innym wyjątkiem będzie też użycie obiektywu długoogniskowego przy portrecie w celu uniknięcia zniekształceń twarzy modelu wynikających ze zjawiska przerysowania.
Ponieważ efekty uzyskiwane przez różne ogniskowe są tematem znajdującym się na pograniczu zagadnień estetycznych fotografii, należy podkreślić pewną względność dawanych tu rad i wskazówek. Świadome stosowanie opisywanych zniekształceń perspektywy zwalnia, rzecz jasna, fotografującego od podanych nieco wyżej zakazów i reguł. Zmiany perspektywy na gotowym zdjęciu przeprowadzić się nie da. Można tylko przez obcięcie części zdjęcia wyeliminować jakieś fragmenty tła lub niektóre przedmioty.
Leave a reply