Niewłaściwie przechowywane błony fotograficzne wykazują przedwczesne zadymienie, wzrost ziarnistości, kruchość podłoża, sklejanie się poszczególnych zwojów. W wypadku papierów fotograficznych głównym objawem będzie wzrost zadymienia, przy czym bardzo często obserwuje się najsilniejsze zadymienie na brzegach arkuszy, posuwające się stopniowo ku środkowi, a także pojawienie się charakterystycznych drobnych cętek.
Każdy z opisanych objawów’ spowodowany jest zazwyczaj inną przyczyną i każdy może występować niezależnie od innych, I tak przedwczesne zadymienie ogólne spowodowane jest dostępem do emulsji światłoczułej różnych substancji lotnych mających właściwości zadymiające. Do nich zaliczymy różne gazy aktywne chemicznie, a wśród nich siarkowodór, którego pewne ilości znajdują się w gazie świetlnym, amoniak, wyziewy ustępowe itd. Ponadto wszelkiego rodzaju związki aromatyczne wchodzące w skład różnych żywic, a więc znajdujące się np. w świeżych deskach sosnowych. Również i takie substancje lotne, jakie wchodzą w skład farb i lakierów, a więc np. pokost, żywice i inne składniki. Również tlen zawarty w powietrzu, mający dłuższy swobodny dostęp do emulsji światłoczułej, działa zadymiająco.
Dalszym niepożądanym czynnikiem jest podwyższona temperatura, która przyspiesza proces starzenia się emulsji, czego następstwem jest zarówmo zadymienie, jak też i wzrost ziarnistości. Warto przypomnieć, że podwyższenie temperatury o 10°C przyspiesza wszelkie reakcje chemiczne dwukrotnie. Gdybyśmy więc błony trzymali w temperaturze 60° zamiast w temperaturze 20°C, w której ich żywotność wynosi np. dwa lata, żywotność ta skróci się do sześciu tygodni.
Zbyt wysoka temperatura i zbyt mała wilgotność powietrza (przy braku hermetycznego zamknięcia) powodują wysuszenie podłoża, a co za tym idzie – jego kruchość. Podobnie bardzo niskie temperatury mogą spowodować kruszenie się podłoża i pękanie błon w aparacie.
Zbyt duża zawartość wilgoci w powietrzu powoduje nasiąkanie nią żelatyny, pęcznienie jej, co daje w efekcie szereg ubocznych i niepożądanych zjawisk. Jednym z nich jest rozwijanie się flory bakteryjnej, dla której wilgotna żelatyna jest wyjątkowo dobrą pożywką. Bakterie wyżerają w warstwie żelatyny niewielkie dziurki, przez co błona staje się bezużyteczna. Innym zjawiskiem związanym z zawilgoceniem emulsji jest sklejanie się zwojów błony ze sobą. Zjawisko to może wystąpić nie tylko w pomieszczeniach wilgotnych, lecz również w czasie silnych mrozów. Jeżeli np. aparat z naświetloną błoną małoobrazkową wniesiemy z otoczenia o bardzo niskiej temperaturze do ciepłego pomieszczenia i błonę z aparatu natychmiast wyjmiemy, wówczas z powodu różnicy temperatury na jej powierzchni zacznie się osadzać zawarta w powietrzu para wodna, przybierając postać drobnych kropelek. Kropelki te mogą przyczynić się do sklejenia brzegów sąsiednich zwojów błony.
Leave a reply