Na wielu zdjęciach wykonywanych w zimie śnieg stanowi papierowo białą i pozbawioną jakichkolwiek szczegółów płaszczyznę (fot. 58). Przyczyną tego błędu jest brak słońca w czasie dokonywania zdjęć. Fotografowanie śniegu przy pogodzie bezsłonecznej daje zawsze płaskie i martwe zdjęcia, ponieważ plastykę i fakturę śniegu wydobywają jedynie cienie rzucane na jego powierzchnię przez wszelkiego rodzaju nierówmosci (fot. 59). Zdarza się rów- nież, że na zdjęciach robionych przy słońcu cienie na śniegu są bardzo słabo widoczne i przez to nie spełniają swojej właściwej roli. Przyczyna tego leży w ich zabarwieniu. Jeżeli dobrze się im przyjrzymy (widać to szczególnie wyraźnie na fotografiach barwnych), to zobaczymy, że cienie na śniegu mają kolor niebieski. Cienie bowiem są to miejsca, gdzie nie docierają bezpośrednie promienie słoneczne, w związku z czym miejsca te są oświetlone jedynie promieniami rozproszonymi w atmosferze i przybierającymi kolor nieba. Jak wiadomo, wszystkie emulsje negatywowe są szczególnie czułe na kolor niebieski, co wynika z naturalnych właściwości światłoczułych soli chlorowcowych srebra. Dlatego też na zdjęciach fotograficznych kolor niebieski oddawany jest bardzo jasno, tak samo prawie jak kolor biały. Stąd bierze się m. in. zjawisko zanikania na zdjęciach chmur na niebie i tu ma swoje źródło również blednięcie cieni na śniegu.
Jak uniknąć wszystkich tych błędów? Przede wszystkim fotografować jedynie przy słońcu i wybierać taką porę, aby słońce nie było zbyt wysoko i aby rzucane cienie były odpowiednio długie. Ponadto najciekawsze efekty uzyskamy przy oświetleniu bocznym lub też fotografując pod słońce: w tym ostatnim wypadku należy wziąć pod uwagę to wszystko, co było mówione już na str. 65 i 93.
W celu podkreślenia cieni przez ich przyciemnienie założyć należy na obiektyw aparatu jasny lub też średni filtr żółty, a w wypadku gdy chcemy osiągnąć bardzo silne przyciemnienie cieni, nawet filtr pomarańczowy lub czerwony.
Leave a reply