Jak mogło dojść do takiego stanu rzeczy? Po prostu nastawiając migawkę i przysłonę obiektywu „na oko”, nie doceniliśmy warunków świetlnych i wybraliśmy za duży otwór przysłony i za długi czas naświetlania. Przyczyną może być również użycie zbyt czułego filmu, U podstaw tych błędów leży w zasadzie mylna ocena warunków prawidłowej ekspozycji.
Do takich samych wyników może prowadzić ustalanie warunków ekspozycji na podstawie pomiaru światłomierzem uszkodzonym, źle wyregulowanym, lub obarczonym poważnym błędem wskazań. Wreszcie dosyć często zdarzają się zdjęcia prześwietlone przy fotografowaniu obiektywem wyposażonym w przysłonę preselekcyjną (nieautomatyczną) w lustrzance jednoobiektywowej. W tym wypadku po dokonaniu pomiaru oświetlenia fotografowanego przedmiotu i ustaleniu warunków ekspozycji nastawiamy wstępnie wybraną wartość otworu przysłony na pierścieniu skali obiektywu. Teraz przy pełnym otworze obiektywu nastawiamy na matówce ostrość i kadrujemy obraz. Po wykonaniu tych czynności, a przed wyzwoleniem migawki powinniśmy przekręcić pierścień przysłony obiektywu aż do oporu (w obiektywie półautomatycznym), przymykając przysłonę do uprzednio nastawionej wartości. Otóż nierzadko po prostu zapominamy o tym. Na skutek tego zdjęcie zostaje wykonane przy pełnym otworze. Powoduje to zawsze prześwietlenie negatywu. Pewien rodzaj prześwietlenia zdjęcia, a mianowicie prześwietlenie miejscowe, powstałe wskutek działania widocznych na obrazie źródeł światła, prowadzi do zjawiska zwanego odblaskami. Opisane ono zostało szczegółowo na str. 95.
Leave a reply